Για τα δυο σου μάτια τα γαλάζια
που `ναι όλο χάδι κι όλο νάζια
κάθε μου αγάπη έδιωξα παλιά
και γυρνώ μες στα κρασοπουλιά.

Τι κι αν με ψευτιές με ξεγελούνε
τι κι αν άλλους μ’ έρωτα κοιτούνε
δεν μπορώ στιγμή εγώ να τ’ αρνηθώ
κι άλλα μάτια να ερωτευτώ.

Είμ’ ερωτευμένος με τα μάτια σου
στο `χα πει και πάντα θα στο λέω
κι αν τα χάσω, μπρος στα σκαλοπάτια σου
νύχτες αξημέρωτες θα κλαίω.

Μπορώ να γίνω και φονιάς
κι ας γελά μαζί μου ο ντουνιάς,
είμ’ ερωτευμένος με τα μάτια σου
στο `χα πει και πάντα θα στο λέω.

Σα να έχουν έρθει απ’ τα ουράνια
και κοιτούν με τόση περηφάνια
τα ματάκια αυτά που ανάβουνε φωτιές
και που λεν’ του κόσμου τις ψευτιές.

Μπρος τους χαμηλώνουνε τ’ αστέρια
κι έρχονται οι βλάμηδες στα χέρια
μάτια που όποιος τα ‘δε μόνο μια βραδιά
έπαθε ζημιά μες στην καρδιά.