Μεγάλες λέξεις και μικρές
πασχίζουν μια αλήθεια να πουν
αντάξιές της να φανούν
Στο στόμα σου στριμώχτηκαν
φωνάζοντας βοήθεια
τα χείλη να ανοίξεις να σωθούν
Μα ούτε λέξη δε θα πεις
από καλή συνήθεια
να κρύβεις πάντα στη σιωπή
αυτό που με τα λόγια
δεν μπορεί να μετρηθεί.

Το ξέρω μ’ αγαπάς
όταν στον ώμο μου ακουμπάς
Τα λόγια περισσεύουν
όταν σε βλέπω να γελάς
Το ξέρεις σ’ αγαπώ
δεν είναι ανάγκη να στο πω
στο πλάι σου όταν περπατώ.

Όμορφες λέξεις μαγικές
στο νου μου ανακατεύω
Ρήματα
Του λόγου μύρια σχήματα
να χτίσω φράσεις προσπαθώ
και όλο ξετυλίγω
νήματα, πολύχρωμα μηνύματα
Μα ούτε λέξη δε θα πω
γιατί έμαθα κοντά σου
πως μια φωνητική χορδή
σαν πάλλεται από αγάπη...
Πριν ηχήσει... Αντηχεί!