Έχω σιωπές
κεντημένες στο μαξιλάρι μου
Αγάπες μου παλιές
που κλάψατε για χάρη μου
της νύχτας συντροφιές
κι αποχαιρετισμοί

Έχω φτερά
κρυμμένα στο ντουλάπι
να με πάν μακριά
στ’ ουρανού την άκρη
να δω ξανά τη γή
σαν μπάλα στρογγυλή

Τόσες σιωπές που έχουν μαζευτεί
γίναν κραυγή
δίνουνε διαταγή
τόσες σιωπές φωνάζουν μη χαθείς...

τόσες σιωπές που έχουν μαζευτεί
γίναν ζωή
να μπεις και να κρυφτείς
τόσες σιωπές σου βάζω στο φιλί...

Δε σου μιλώ
τα μάτια όμως φωνάζουνε
να μείνεις λίγο εδώ
κι οι λέξεις δεν ταιριάζουνε
σαν έρχεται πρωί
και είμαστε μαζί

Σβήνεις το φως
γυρνώ στο μαξιλάρι μου
του χαμογελώ
χαμογελάει για χάρη μου
γυρίζω στη σιωπή
το ξέρω, θά `σαι εκεί