Είδα τα μάτια σου κλαμμένα, καλή μου,
και πόνεσ’ η ψυχή μου.

Είδα στα χείλη σου την πίκρα, γλυκιά μου,
και ράγισ’ η καρδιά μου.

Είναι μαράζι να σε βλέπω να λιώνεις
και να με φαρμακώνεις.

Ποιος έχει βάλει στο δικό σου το χέρι
της ζήλειας το μαχαίρι;

Αν είμ’ εγώ η αφορμή που υποφέρεις,
σ’ το λέω να το ξέρεις,

χίλια κομμάτια την καρδιά μου θα κάνω,
θα σβήσω, θα πεθάνω.