Μ’ έχουν τρομάξει κάποια νύχτα οι μεθυσμένοι
κάτι αυτοκίνητα που βγαίνουν ξαφνικά
στο πρόβλημα μου η φωνή σου θυμωμένη
είδα μια ανάσταση χωρίς βεγγαλικά
και τότε τρόμαξα, τρόμαξα
πως ειν’ οι ευτυχισμένοι

Μ’ έχουν τρομάξει κάτι ασκέπαστα πηγάδια
πώς φτάνει απόκοσμος ο ήχος του κουβά
η φαντασία μου που δίψαγε σκοτάδια
μετά η ευθεία μου που πήγαινε στραβά
και τότε τρόμαξα, τρόμαξα τι σκέπαζαν τα χάδια

Κι άλλο, κι άλλο
έχω μέσα μου θεό να βγάλω
Κι άλλο, κι άλλο
έχω μέσα μου καημό μεγάλο
καημό μεγάλο
θεό να βγάλω

Μ’ έχει τρομάξει τόση ανάγκη να ρυθμίζω
με τις κουβέντες μου του τέλους τη ροή
μα για την ώρα το κάστρο μου γκρεμίζω
κοιμήσου φως μου, εσύ δουλεύεις το πρωί
σεντόνι τ’ όνειρο και δώσ’ του τ’ ανεμίζω