Κοντά σου βρίσκομαι και βράδυ και πρωί
σαν δηλητήριο με τυλίγει το άρωμά σου
και τ’όνειρό μου μυστικά φυλλοροεί
όταν προφέρω απελπισμένα τ’όνομά σου
Σου κρύβω κάτι που η καρδιά μου δε θα πει
γιατί δε γίνεται το στόμα μου προδότης
αν έχεις κάτι κι εσύ πνίχ’το στη σιωπή
και στη καρδιά σου ας θαφτεί το μυστικό της

Δεν είναι ανάγκη να μου πεις αν μ’αγαπάς
ίσως να βλέπω στις ματιές σου την αλήθεια
πάψε την πόρτα της καρδιάς μου να χτυπάς
και μην αλλάζεις τ’όνειρό μου σε συνήθεια
Δεν είναι ανάγκη αν μου πεις αν μ’αγαπάς
ίσως το νιώθω κι ίσως πάλι δε το νιώθω
όσο σωπαίνω εγώ κι εσύ όσο σιωπάς
κρατάμε αθάνατο του έρωτα τον πόθο

Κι οι δυο γλυκόλογα ίσως κρύβουμε τρελά
που δεν μπορούνε να περάσουν απ’τα χείλη
η φαντασία μου μονάχα σε φιλά
και τ’όνειρό μου με φιλιά σε πνίγει χίλια
Όχι ποτέ δε θα μιλήσουμε ποτέ
κι ούτε κανείς το μυστικό μας θα το μάθει
όσοι αγαπιούνται και ξυπνήσανε εραστές
νιώθαν πως έσβησε η αγάπη τους κι εχάθη