Φιλότιμο δεν έχεις πια και πονηρά σαν τη σουπιά,
αντάλλαγμα μου, τα νερά εγέμισες μελάνι
κι εμένα μ’εγκατέλειψες και πας σ’άλλο λιμάνι.

Οπου κι αν πας κι όπου βρεθείς,
χωρίς εμένα θα χαθείς, χωρίς εμένα θα χαθείς.

Τώρα με άλλονε γλεντάς, στα κέντρα μέσα ξενυχτάς
και δε σου καίγεται καρφί, αν ζω η αν πεθαίνω,
αμ’τ’άσχημα μαντάτα σου για σένα τα μαθαίνω.

Οπου κι αν πας κι όπου βρεθείς,
χωρίς εμένα θα χαθείς, χωρίς εμένα θα χαθείς.

Μέσα στην κρ’θα σου καρδιά έκρυβες τόση απονιά,
μου ‘φερε καταστροφή και συμφορά μεγάλη,
ο δρόμος που εδιάλεξες να δω που θα σε βγάλει.

Οπου κι αν πας κι όπου βρεθείς,
χωρίς εμένα θα χαθείς, χωρίς εμένα θα χαθείς.