Ποτάμι τρέχει ο Λαός
στους στολισμένους δρόμους
στα μάτια του οργή και φως
ανάπηροι στους ώμους

Πήραμε τ’ Αργυρόκαστρο
και πάμε... και πάμε και πάμε παραπέρα
Τύραννοι δε γλιτώνετε
Αέρα... αέρα, Αέρα... αέρα

Η μάνα κλαίει στη γωνιά
κι η κόρη στο μπαλκόνι
το δίκιο για τη λευτεριά
σαν πέλαγο φουσκώνει