Κυλάν’ οι ώρες, γερνάνε τα βράδια μου
Θεέ μου πως τρέχει ο καιρός
σβήνουν οι νύχτες μα εγώ στα σκοτάδια μου
δίχως λιμάνι και φως.

Πως με πληγώνει αυτό που τελειώνει
και πάντα μ’ αφήνει χωρίς
άνθρωποι μόνοι απέραντοι δρόμοι
γυρνάω στο σπίτι νωρίς, το πρωί.

Όλα αλλάζουν, όλα χάνονται
σαν μια σταγόνα που πνίγει η βροχή
όλα αλλάζουν, όλα χάνονται
μαζί το νιώθω πως φεύγεις κι εσύ

Όλα αλλάζουν, όλα χάνονται
σαν μια σταγόνα που πνίγει η βροχή
όλα αλλάζουν, όλα χάνονται
δίχως τέλος κι αρχή.

Κρύβονται οι φίλοι, βυθίζονται οι σκέψεις μου
σ’ αυτό το ψέμα που ζω
χάνω τα λόγια, σωπαίνουν οι λέξεις μου
μόλις περνάς στο μυαλό.