Ξαπλωμένος στην πλαγιά
στα χορτάρια τα ξανθά
Μία θλιβερή χαρά
στην καρδιά μου έχει ζωή
Και στον ουρανό ψηλά
χίλια ερωτηματικά
σαν στρατιώτες νεκροί
Όλοι οι πόλεμοι αυτοί
όλοι οι ρόδινοι ανθοί
θα χαθούν σαν πουλιά σε μια πέτρινη ερημιά
και θα μείνω μοναχός στη χρυσή λοφοσειρά

Θα γυρίσω στον νου
όταν θα `χουν γκρεμιστεί
όσα φτιάξαμε μαζί μία κόκκινη αυγή
Πόσο αδύναμη είναι η γη
Πότε θα ελευθερωθεί
η πικρή ομορφιά μες σε πέλαγα βαθιά
Ναι, θα μείνω μοναχός στη χρυσή λοφοσειρά

Ξεθωριάζει η γραφή
κι οι ασφόδελοι εκεί
τα ονόματα φιλούν
Και οι άγγελοι ξυπνούν
στη χρονιά που θα `ρθει
Μία νιότη άγουρη
σημαδεύει μπροστά
Είχα τόσα ιδανικά
και θα μείνω μοναχός στη χρυσή λοφοσειρά