Θα ‘νέβω με μια σκάλα, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
θα ‘νέβω με μια σκάλα στο μπαλκόνι σου,
τη μάνα σου να διώξεις, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
τη μάνα σου να διώξεις και να ‘σαι μόνη σου.

Το φως να χαμηλώσεις, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
το φως να χαμηλώσεις, χαρές να νιώσουμε,
σα δυο περιστεράκια, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
σα δυο περιστεράκια φιλάκια να δώσουμε.

Παράτα τα γινάτια, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
παράτα τα γινάτια και τα καμώματα,
αφού και συ τα θέλεις, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
αφού και συ τα θέλεις τα ξεφαντώματα.

Αφού και συ τα θέλεις, Ντόμινα, Ντόμινα, Μαργαρώ,
αφού και συ τα θέλεις τα ξεφαντώματα.