Νύχτα βαθιά σκοτεινιασμένη
Μεσ’ στην ομίχλη βυθισμένη,
σιγοπερπατώ.

Είν’ η καρδιά γεμάτη πόνους,
γυρίζω σαν τρελός στους δρόμους,
το δάκρυ δεν κρατώ.

Σκληρός ο χωρισμός που μ’ έριξε στη θλίψη,
εκείνη π’ αγαπώ με έχει εγκαταλέιψει.

Στα δέντρα δεν κινούν τα φύλλα,
νιώθω στο σώμα ανατριχίλα,
μεσ’ στην ερημιά.

Εφυγε κι έσβησαν τ’ αστέρια
και τρέμουν τα χλωμά μου χέρια
στην τόση απονιά.

Σκληρός ο χωρισμός που μ’ έριξε στη θλίψη,
εκείνη π’ αγαπώ με έχει εγκαταλέιψει.

Στο βράδυ το σκοτεινιασμένο,
σέρνω το σώμα κουρασμένο,
άνθρωπος κανείς.

Σαν έρχονται οι μαύρες ώρες,
δεν σε ρωτούν ποτέ στις μπόρες,
αν κλαις και αν πονείς.

Σκληρός ο χωρισμός που μ’ έριξε στη θλίψη,
εκείνη π’ αγαπώ με έχει εγκαταλείψει.