Θα καίει πάντα ένα κερί
σε τούτο το ξωκλήσι
ότι κι αν φέρουν οι καιροί
να `σαι στον κόσμο τυχερή
όπου η καρδιά σ’ ορίσει

Κι εγώ θα στέκω εδώ να
μικρό δεντρί μονάχο
κι εσύ πουλί μου στα βουνά
σαν τον αετό περήφανα
στον πιο ψηλό το βράχο

Στέκεις ψηλά και δε θωρείς
πετάς και θα σε χάσω
έχω μονάχα μια ζωή
αχ! μια ζωή
και πώς να σε προφτάσω

Γραίγος σου παίρνει τα μαλλιά
μαΐστρος σε χαϊδεύει
και στης νυχτιάς τη σιγαλιά
των άστρων η φεγγοβολιά
κάθε ψυχή πλανεύει

Πώς να σ’ αντέξω ομορφιά
και πώς να σ’ αποκτήσω
στα χέρια μου τα καθαρά
αχ! ας μπορούσα μια φορά
σφιχτά να σε κρατήσω

Τα τοπαζένια σου μαλλιά
εγώ να σου τα λύσω
κι αv είχα νιάτα δυο φορές
αχ! δυο φορές
πάλι να στα χαρίσω