Νύχτα Σαββάτου με σαξόφωνα ιδρωμένα,
άνεμος φέρνει τα τραγούδια και τα παίρνει.
Ήσουν δικιά μου μια στιγμή κι ύστερα ξένη,
πίστη και άρνηση στα δυο σου μάτια ένα.

Άστεγοι άγγελοι με τη βροχή στο αίμα
φωτιές ανάβουν στις πλαγιές του φεγγαριού.
Όσα μου έκρυβες μου τα πες μ’ ένα ψέμα
τη νύχτα που έτρεμες σαν φλόγα του κεριού.

Δε με πειράζει έτσι είναι το παιχνίδι
βάλε τη μάσκα σου για ακόμα ένα ταξίδι.
Στα δίχτυα του έρωτα όσοι έχουνε πιαστεί
μόνο στα λάθη τους θα μείνουνε πιστοί.

Νύχτα Σαββάτου με ποτά ζαχαρωμένα,
άνεμος φέρνει τις αγάπες και τις παίρνει.
Ήσουν ωραία σαν εικόνα δακρυσμένη,
μηδέν και άπειρο στα δυο σου μάτια ένα.

Πόσο μικρή απόψε μοιάζει η πολιτεία,
κι εγώ μια θάλασσα γυρεύω ν’ ανοιχτώ.
Έλα σαν άνεμος και σαν παλιά αμαρτία,
όποιο κι αν είναι το ποτό σου θα το πιω.