Κανόνια το βαρούνε
το ψωροκάλυβο
στεριάς και του πελάγου
καλύβι μ’ ακριβό.

Στεριώσανε ταμπούρι
εστήθηκι ο χορός
και του κρατάει κεφάλι
ο Πανάχραντος.

Τα κύματα πυρώνεις
κόκκινε ουρανέ
θεριά θαλασσομάχοι
μεταλαβαίνουνε.

Έγια μόλα έγια λέσα έγια
κλείστηκι η καρδιά μου μέσα
καρδιά μου κάστρο άπαρτο
της λευτεριάς το φυλαχτό.