Άλλη μια μέρα κι η θάλασσα σβήνει
στα δυο σου μάτια στενάζει η βραδιά,
το φως του κόσμου καθώς μας αφήνει.

Σαν επισκέπτες, στη γη, ξεχασμένοι,
δάκρυ της θύμησης κι αποθυμιά,
άλλη μια μέρα που δεν περιμένει.

Η σκιά του κόσμου αρχίζει ν’ απλώνει
στην περιπέτεια της νύχτας πριν μπει,
μια ανατριχίλα στο νου μου ζυγώνει.

Άλλη μια μέρα κι η θάλασσα σβήνει
στα δυο σου μάτια στενάζει η βραδιά,
το φως του κόσμου καθώς μας αφήνει.

Σαν επισκέπτες, στη γη, ξεχασμένοι,
δάκρυ της θύμησης κι αποθυμιά,
άλλη μια μέρα που δεν περιμένει.

Η σκιά του κόσμου αρχίζει ν’ απλώνει
στην περιπέτεια της νύχτας πριν μπει,
μια ανατριχίλα στο νου μου ζυγώνει.

Άλλη μια μέρα κι η θάλασσα σβήνει
στα δυο σου μάτια στενάζει η βραδιά,
το φως του κόσμου καθώς μας αφήνει.

Η σκιά του κόσμου αρχίζει ν’ απλώνει
στην περιπέτεια της νύχτας πριν μπει,
μια ανατριχίλα στο νου μου ζυγώνει.

Άλλη μια μέρα κι η θάλασσα σβήνει
στα δυο σου μάτια στενάζει η βραδιά,
το φως του κόσμου καθώς μας αφήνει.