Ένα βράδυ του Σεπτέμβρη έτσι ξαφνικά
κάτι μου την έδωσε να γράψω ένα τραγούδι.
Κι από τότε’στο χορό μπήκα για καλά.
Δέκα τραγουδάκια με το βρεφικό τους χνούδι.

Τα είπα απ’ το τηλέφωνο στον Λουκιανό.
Τά `κουσε κι ο Πέτρος κι η Χριστίνα κι η μαμά μου.
Και στο «Καφέ θέατρο» με τον Γερμανό
Πήρα δημοσία και το χειροκρότημά μου.

Και πού `σαι ακόμα και πού `σαι ακόμα.
Αν συνεχίσω με τον ίδιο ζήλο πάντα.
Και πού `σαι ακόμα και πού `σαι ακόμα.
Στον άλλο δίσκο θα διευθύνω και τη μπάντα.