Πέρασα το δρόμο, δυνάμωσε η βροχή
Με μάτια από τρόμο σε λάθος εποχή.
Της πόλης τα σκουπίδια μου κρύβουνε το φως
Μα αρχίζει να ξυπνάει ο άλλος μου εαυτός.

Τι ‘ναι αυτό που με τρελαίνει
Που μου απομένει και με κρατά...με κρατά.
Τι ‘ναι αυτό που με τρελαίνει
Με πεθαίνει, με ανασταίνει και με κρατά...με κρατά.

Πέρασα το δρόμο, πέρασες κι εσύ
έκανα μια σκέψη, βγήκε αληθινή.
Ο θόρυβος της πόλης μου παίρνει τα μυαλά
Μα κάτι πιο βαθιά μου, αρχίζει να νικά...