Κοιμάται ο χρόνος με τη μουσική των νερών
κι ανθίζει ο καιρός στις ρίζες των βράχων σου.
Και συ απροσδόκητη πολιτεία του λευκού και της ωχρας
απλώνεις τις μνήμες σου υγρές στον άνεμο του Αιγαίου
και το φως το ίδιο.
Κι η θάλασσα ήσυχη σε περιμένει
μέσα στην καρδιά μου.