Προφέρεις αργά τις αποφάσεις
και προχωρείς σαν σύννεφο ανάμεσα στ’ αστέρια
που περιμένουνε φεγγάρι.
Τη βαθιά σιωπή μου
μπορείς στα σκοτεινά να τη διαβάσεις;
Σε κύμα ρίχνεις την καρδιά μου
που κόβει στα συο τ’ αγαπημένα.

Προφέρεις αργά τις αποφάσεις
και περπατάς σαν σύννεφο αδειάζοντας ανέμους
σε περασμένα καλοκαίρια.
Στην υγρή σιωπή μου
μ’ ακούς που μυστικά σ’ αποζητάω;
Τα βράδια δένεις τα ποτάμια
κι ανάβεις το φως που μ’ ερημώνει.