Τα λόγια ανατέλλουνε τις νύχτες σαν αστέρια
Και στη φωνή σου ψάχνουνε να βρούνε τις σιωπές
Το γόνατό σου χάραξες μια νύχτα με μαχαίρια
Να δείξεις πως μπολιάζουνε τις άγριες ελιές

Και στο δεξί το χέρι σου στο μπράτσο από κάτω
Μια μαχαιριά ο πατέρας σου σού έκανε μικρή
Σε μια γενέθλια γιορτή ξημέρωμα Σαββάτο
Γιατί έμοιαζες της μάνας σου που αγάπησε πολύ

Και ένα βράδυ αδειανό σβηστό και μεθυσμένο
Εκέντησες στον ώμο σου ένα μικρό τατού
Που χρόνια τρώει το σώμα σου κι ακόμη πεινασμένο
Σαν το παλιό το όνειρο που ξαγρυπνά παντού

Μια γύφτισσα σου έκανε τρύπα στον αφαλό σου
Και σκουλαρίκι κρέμασες και στον αστερισμό
Το δαχτυλίδι το’κρυβες μες στο προσκέφαλό σου
Μ’ ένα σταυρό της μάνας σου που φόραγες χρυσό

Και μια φορά που ήσουνα βαθειά αποκοιμισμένη
Εγύρεψα στα χέρια σου να πιάσω τις πληγές
Και συ μέσα στον ύπνο σου γελούσες μεθυσμένη
Και κράταγες τις χούφτες σου σαν τη γροθιές κλειστές