Ο Σαμ ο Τζόνυ κι ο Ιβάν
Σε μαύρη θάλασσα τραβάν
Κρυφά να κουβεντιάσουνε
Τον κόσμο να μοιράσουνε

Αναστενάζουν οι λαοί
Μα εκείνοι τώρα σαν Θεοί
Παίζουν τη γη στα χέρια τους
Και δείχνουν τα μαχαίρια τους

Ιβάν σου δίνω – λέει ο Σαμ
Από όσα βλέπεις τα μισά
Μα μη ξεχνάς τον Τζόνυ μου
Που είναι γονιός κι αγγόνι μου
Που είχε παλάτια τρίπατα
Και δεν του μένει τίποτα

Σύντροφε Σαμ, λέει ο Ιβάν
Είναι τα λόγια σου ακριβά
Μα σε καινούρια χαρτωσιά
Μη κάνεις άλλη μπαμπεσιά
Γιατί το βιος μου χάλασα
Να βγω κι εγώ στη θάλασσα

Και του Καυκάσου οι αστραπές
Με τον παλιό τους γύπα
Κλαίγαν για τούτες τις ντροπές
Και γι’άλλες που δεν είπα

Ο Σαμ ο Τζόνι κι ο Ιβάν
Βάζουν τον σκούφο τους στραβά
Κι ως που να φαν κι ως που να πιουν
Και παραμύθια να μας πουν
Τον κόσμο τον μοιράσανε
Και δε μας λογαριάσανε