Λες πως πρέπει εσύ να πεις το αντίο
κι εγώ πρέπει να το δεχτώ
Αντίο σου, λοιπόν
Αντίο για πάντα· μα σ’ αγαπώ…

Και γι’ αυτό θα μείνω εδώ να θυμάμαι
πως φάνηκες πιο δυνατή
Και μπράβο σου γι’ αυτό!
Και θα βρω κάποιο τρόπο να ξεχάσω κι εγώ…

Για πρώτη φορά μου δακρύζω,
μα δε θα σ’ αφήσω να δεις
Τα δάκρυα πως είναι για σένα
ποτέ σου να μην το σκεφτείς!

Ίσως να ‘ναι κάποιος φόβος που με πνίγει
για τ’ αύριο, που θα ‘ρθει βουβό
και μόνο θα με βρει
Πώς θ’ αντέξω, δεν ξέρω
αν λείπεις εσύ

Και γι’ αυτό θα μείνω εδώ να θυμάμαι
πως φάνηκες πιο δυνατή
Και μπράβο σου γι’ αυτό!
Και θα βρω κάποιο τρόπο να ξεχάσω κι εγώ
όσο κι αν σ’ αγαπώ…

Θα ξεχάσω κι εγώ!