Τέτοια νύχτα μην τελειώσει ποτέ
κλαίει φεγγάρι βγαίνει πυγολαμπίδα
λέει το αηδόνι «τραγουδώ ερασταί
απ’ το χιόνι φεύγω
κι όλο καταφεύγω
σε μιαν αγκαλιά σαν πατρίδα»

Κι όταν με τυλίγει βαριά συννεφιά
κάτι να με πνίγει το νιώθω
απ’ τον πόθο

Τέτοια νύχτα στην τριανταφυλλιά
το πουκάμισο θα σκίσω
άμα τόσο θα μεθύσω
για σένα ομορφιά

Φίλα με όσο αντέχει ο ουρανός
τα φιλιά ν’ ανάβει
τ’ άστρο του να προσέχει του καθενός
που `χει μεταλάβει

φίλα με όσο αντέχει φως μου η αναπνοή
μια δραχμή κοράλλια σπάγκο και στραγάλια

κάποια νύχτα
θα στο πω ξαφνικά
κι αν τυχόν μ’ ακούει κανένας
στη χρυσή φωτιά μιας καδένας
θα σου τ’ορκιστώ μυστικά