Ξύπνησε η πόλη μ’ ένα άκαρδο ξημέρωμα
Και μ’ έναν ήλιο ειρωνικά να με κοιτάει
Σκηνοθετείς της μοναξιάς μου τ’αφιέρωμα
Με ένα αντίο για φινάλε που πονάει

Σφίγγω τα χείλη νευρικά για να ματώσουνε
Και με το αίμα της καρδιάς μείνε να γράψω
Μα λες δεν ήτανε γραφτό για να στεριώσουμε
Τ’ άδοξο τέλος πρέπει εγώ να υπογράψω

Όλα εσύ
Χαρές που γεύτηκα και απογοητεύτηκα
Όλα εσύ
Ζωής κοσμήματα που βγήκαν όλα ψεύτικα
Όλα εσύ
Της ερημιάς μου και του πάθους μου επανάσταση
Όλα εσύ
Η σταύρωση μου ήσουν μετά την ανάσταση

Άφησες μόνο τ’ όνομά μου στην ταυτότητα
Αυτή τη νύχτα όλα τ’ αλλα τα `χεις κλέψει
Μα της ψυχής μου τη χαμένη αθωότητα
Ξέρω μετά από σένα δε θα επιστρέψει