Άγριες νύχτες βάρβαρες,
επιθυμίες ολάνοιχτες
στα κίτρινα φώτα,
και μάτια τρομαγμένα
απ’ τα μάτια του άλλου.

Κι όμως εγώ θα σ’ το πω:
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

Άγριες νύχτες βάρβαρες
κι οι λέξεις μας όλο παράπονο
σαν ήχος παλιού ζεϊμπέκικου που σβήνει,
σαν ήχος παλιού ζεϊμπέκικου.

Τι θέλεις, ποιος είσαι, τι με κοιτάς;
Εγώ θα σ’ το πω: σ’ αγαπώ.
Φεύγεις, πού πας;

Άγριες νύχτες βάρβαρες,
ποτά και χαμένες φωνές.
Καπνοί αγγίγματα και μουσικές,
κλείνεις τ’ αυτιά σου στα τραγούδια.

Όμως εγώ θα φωνάξω,
στην τσέπη μου φυλάω μαραμένα λουλούδια.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.

Άγριες νύχτες βάρβαρες,
άκου τι λέει η σιωπή μου.
Μονάχα η αγάπη μπορεί
να ημερέψει την κραυγή μου.

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.