Η νύχτα θέλει περπάτημα, στα δύσκολα κράτημα
Πρέπει να ξέρεις να σηκώνεις ανάστημα
Για παιχνίδια θανάσιμα βρίσκει πάτημα
Και το πάθημα πάντα πρέπει να γίνεται μάθημα

Είναι αλήθεια πως από το μηδέν φτάνεις στην κορυφή
Η νύχτα όμως ποτέ δεν είναι αξιοκρατική
Έχει ψάρια μεγάλα μεγαλύτερα από σένα
Δεν υπάρχει αυτό που λένε περασμένα ξεχασμένα
Δεν υπάρχει συγγνώμη όταν έχουν φώτα οι δρόμοι
Κι όποιος δε σε πάει, δύσκολα αλλάζει γνώμη

Έχει κανόνες για να παίξεις, παίζεις πάντα μ’ αυτούς
Κοίτα να μη μιλάς ποτέ, αλλά πάντα ν’ ακούς
Κι ότι κι αν ακούσεις, πρόσεχε πώς θα το μεταφέρεις
Η νύχτα είναι πολύ θερμή, πολλά να της προσφέρεις
Πρέπει να γυρνάς με τα μάτια ορθάνοιχτα,
Αν η ζωή σου ξεκινάει μες στα μαύρα μεσάνυχτα

Βρήκα ζωή στα μαύρα τα μεσάνυχτα
Δεν είχα τύχη, είχα τα μάτια μου ορθάνοιχτα
Νύχτα κατάλαβα ότι μ’ αγαπάς εσύ
Ποιος είπε ότι είναι άσχημα στην κόλαση

Μες στη νύχτα δεν έχει φιλίες και κολλητούς
Έχε τους φίλους σου κοντά, μα πιο κοντά τους εχθρούς
Τα τσιράκια θα κάνουν πώς και πώς να σε πατήσουν
Κάνουν χρόνια να αγαπήσουν, μα ένα βράδυ να μισήσουν
Γι’ αυτό λοιπόν όσο σκοτάδι και να `χει, κράτα τα μάτια ανοιχτά
Πλάτη στο τοίχο και περπάτα μπροστά
Έχε απόσταση από όσους σου χαϊδεύουν τα αυτιά
Παρ’ όλα αυτά θα γνωρίσεις τα καλύτερα παιδιά

Αν σου δοθεί η ευκαιρία να μπεις μέσα, μπες
Όμως θυμήσου εδώ δε παίζουν ρόλο οι περγαμηνές
Στο σκοτάδι φαίνονται όλα αλλιώς
Παραδείγματος χάριν
Η σκιά του ποντικού στον τοίχο μοιάζει λιοντάρι

Βρήκα ζωή στα μαύρα τα μεσάνυχτα
Δεν είχα τύχη, είχα τα μάτια μου ορθάνοιχτα
Νύχτα κατάλαβα ότι μ’ αγαπάς εσύ
Ποιος είπε ότι είναι άσχημα στην κόλαση