Θ’ αρχίσω πικραμένος, θ’ αρχίσω πικραμέ
θ’ αρχίσω πικραμένος τα πάθη μου να ειπώ.
Θ’ αρχίσω πικραμένος τα πάθη μου να ειπώ
για μια ξανθομαλλούσα, την κόρη π’ αγαπώ.

Περνάω και διαβαίνω, περνάω και διαβαί
περνάω και διαβαίνω μήπως και την ιδώ.
Περνάω και διαβαίνω μήπως και την ιδώ,
μήπως και κάμει η κόρη για μένα ψυχικό.

Τι ψυχικό να κάμει, τι ψυχικό να κά
τι ψυχικό να κάμει και τι καλό να ιδώ.
Τι ψυχικό να κάμει και τι καλό να ιδώ,
που αντίς για ελεημοσύνη εγώ θα κολαστώ.

Γλυκό είν’ το πρόσωπό τση, γλυκό είν’ το πρόσωπό
γλυκό είν’ το πρόσωπό τση, τα μάτια τα γλαρά.
Γλυκό είν’ το πρόσωπό τση, τα μάτια τα γλαρά,
που αν τις τα θεωρήσει, του καίνε την καρδιά.

Το βράδυ δίχως άλλο, το βράδυ δίχως ά
το βράδυ δίχως άλλο έλα και μην αργείς.
Το βράδυ δίχως άλλο έλα και μην αργείς,
φιλάκι να σου δώσω, καπάρο να κρατείς.

Μα εγώ φιλί αν σου δώσω, μα εγώ φιλί αν σου δώ
μα εγώ φιλί αν σου δώσω, σαν τι καλό να ιδώ.
Μα εγώ φιλί αν σου δώσω, σαν τι καλό να ιδώ,
που αντίς για ελεημοσύνη εγώ θα κολαστώ,
μα εγώ φιλί αν σου δώσω, σαν τι καλό να ιδώ,
που αντίς για ελεημοσύνη εγώ θα κολαστώ.