Τι κι αν χωρίζουμε, τι κι αν θα φύγεις,
για `μένα ίδια θα `ναι πάλι η ζωή,
το δηλητήριο που μου αφήνεις
είναι το ίδιο όπως ήσουνα κι εσύ.

Μια χαρά κι αν μου `δινες
χίλιες φορές πονούσα,
νύχτες χωρίς ξημέρωμα
στα χέρια σου περνούσα.

Τι κι αν ζητήσουμε να βρούμε λύση,
ν’ αγαπηθούμε όπως πρώτα απ’ την αρχή,
από τα χείλη σου τρέχει σαν βρύση
η αχαριστία, η ψευτιά και η ντροπή.

Μια χαρά κι αν μου `δινες
χίλιες φορές πονούσα,
νύχτες χωρίς ξημέρωμα
στα χέρια σου περνούσα.

Τι κι αν σκεφτήκαμε αργά τα λάθη
κι αν νοσταλγούμε την αγάπη, πώς μπορεί
μαζί να ζήσουμε με τόσα πάθη
που κουβαλάει η καρδιά σου η σκληρή.

Μια χαρά κι αν μου `δινες
χίλιες φορές πονούσα,
νύχτες χωρίς ξημέρωμα
στα χέρια σου περνούσα.