Ποια σταγόνα δροσιάς να βαραίνει ένα κίτρινο φύλλο
Ποια στιγμή μοναξιάς έχει λόγο και τι γράμμα να στείλω
Μην ανάψεις τα φώτα, είναι όνειρο, δεν είναι αλήθεια
Μην ανοίξεις την πόρτα, είναι κόκκινο, το σκάει τη νύχτα

R
Μην ακούς τη βουή των ανθρώπων, κοιμήσου
μόνο αν έχεις καρδιά μη μιλήσεις, θυμήσου
Κάτι μένει στ’ άψυχα, μυρωδιές, ίσως ίχνη
Μη μ’ αγγίξεις μεσάνυχτα, άσε μόνο την τύχη

Ποιος νοστάλγησε τόσο ένα σώμα πριν ακόμη να φύγει
μα τι έχω να δώσω, και ποιος ξέρει τι πρέπει να γίνει
Τι βαραίνει, θα είναι το βότσαλο που έγινε βράχος
αν ξεχάσω τα χείλη σου, τότε μόνο θα είμαι μονάχος