Κάθε μέρα που φεύγει πιο πολύ απορώ
θα `σαι μια φυλακή ή θα είσαι το ταίρι μου

Είναι τόσος ο κόσμος, πως εσύ δε χωράς
και μου κλέβεις τη νύχτα, με ξυπνάς τα χαράματα
μια μου στήνεις καρτέρι τη στιγμή που γελάς
μια με μπλέκεις σε δίχτυα, σε βρωμιές ή σε θαύματα

R
Δεν αντέχω εδώ
κι εσύ μένεις μισή, μα δεν ξέρεις γιατί
ούτε εγώ πως να ζήσω
Κι όμως μέσα μου ξέρω
θα `σαι πάντα εκεί, το ταξίδι, ο δρόμος
ο σκοπός να γυρίσω

Αν σου πω την αλήθεια, θα `χω τόση ντροπή
αν μαντέψω τι θέλεις, θα γεμίσω με κλάματα
γιατί στ’ άδειο μου σύννεφο είσαι μια αστραπή
και φοβάμαι να δω την αλήθεια κατάματα

Κάθε μέρα που φεύγει πιο πολύ απορώ
Θα `σαι μια φυλακή ή θα είσαι το ταίρι μου