Αυτή η νύχτα,
που για ένα πείσμα μου σε έχω χάσει,
πώς θα περάσει ώσπου να `ρθει το πρωί,
αυτή η νύχτα,
που κάθε αστέρι της προτού να σβήσει,
θα μου στοιχίσει τη μισή μου τη ζωή.

Σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.

Αυτή η νύχτα,
στα μαύρα πέπλα της που με τυλίγει,
πότε θα φύγει, πότε ο ήλιος θε να βγει,
αυτή η νύχτα,
που ‘ναι μαρτύριο χωρίς εσένα,
πάει στα χαμένα κι η καρδιά μου νοσταλγεί.

Σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
που με πνίγει, όταν σε χάνω, η αγωνία,
σ’ αγαπώ τόσο πολύ,
και ας είν’ αυτή η αγάπη τυραννία,
σ’ αγαπώ κι από καιρό,
τη μεγάλη την απόφαση την πήρα,
όλα σου τα συγχωρώ, μακριά σου δεν μπορώ,
έλα πάλι και ας γίνει ό,τι θέλει η μοίρα.