Το χλωμό σου πρόσωπο τ’ αγνό
που μοιάζει μ’ άγγελο που έπεσε στη γη,
μ’ άστρο που το βλέπει ο ήλιος και χλωμιάζει,
και φοβάται αγάπη μου να βγει.

Μα δε θυμάμαι, αλήθεια, που σ’ έχω ξαναδεί,
ίσως στα παραμύθια που μου `λεγαν παιδί,
στο παιδικό παλάτι μου εσύ ήσουν η Χιονάτη μου,
που χρόνια έψαχνα να βρω σαν θησαυρό.