Οι νύμφες του ωκεανού μαζεύουν και πάνε αλλού
σε κείνο το μέρος που ζει το κρυφό φιλί σου
Κι εγώ πάλι ντύνομαι αλλιώς σαν όμορφος άλλος Θεός
μα βρίσκω την πόρτα κλειστή στο δικό σου κόσμο

Τι με κοιτάζεις ξέχασέ το
άκρη δε βγάζω ξέχασέ το
τώρα που γίνομαι καπνός
πονάς άγγελέ μου
Τι με κοιτάζεις ξέχασέ το
μη μ’αγκαλιάζεις άφησέ το
τώρα που φόρεσα φτερά
ξέχασέ το...

Κι ενώ περπατάω αργά περνάει η ζωή μου
μπροστά από τα μάτια μου και με κατασκοπεύει
Και ένας αρχαίος σοφός σαν όραμα που ήρθε στο φως
μου λέει κάνε τώρα στροφή μην ξαναγυρίζεις

Τι με κοιτάζεις ξέχασέ το
άκρη δε βγάζω ξέχασέ το
τώρα που γίνομαι καπνός
πονάς άγγελέ μου
Τι με κοιτάζεις ξέχασέ το
μη μ’αγκαλιάζεις άφησέ το
τώρα που φόρεσα φτερά
ξέχασέ το...