Στάχτες....

Μαύρους κύκλους κάνω για να κρατηθώ,
πάνω στης καρδιάς σου τον ιστό,
μόνος, ζαλισμένος με το φως σβηστό,
ξένος σ’ ένα κύκλωμα πιστό.

Κι όλο λέω θα φύγω, κι όλο μετανιώνω
κρύβομαι για λίγο, κρύβομαι απ’ τον πόνο.

Στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
σκονισμένοι χάρτες, σκόρπια ερείπια στο χώμα,
στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
γίναν κι αυταπάτες κι όμως σ’ αγαπάω ακόμα.

Ψάχνω σ’ άδειες πίστες σαν τρελός, θαρρείς,
για το φίλτρο της υπομονής,
δυο γραμμές κουράγιο σε μια ρουφηξιά
ψεύτικη Άνοιξη στη μοναξιά.

Κι όλο λέω θα φύγω, κι όλο μετανιώνω
κρύβομαι για λίγο, κρύβομαι απ’ τον πόνο.

Στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
σκονισμένοι χάρτες, σκόρπια ερείπια στο χώμα,
στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
γίναν κι αυταπάτες κι όμως σ’ αγαπάω ακόμα.

Στάχτες γίναν’ τα όνειρά μου, άλλο Θεέ μου δεν μπορώ,
από το δικό της ψέμα χάνω αίμα, αιμορραγώ.

Στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
σκονισμένοι χάρτες, σκόρπια ερείπια στο χώμα,
στάχτες, τα όνειρά μου, στάχτες
γίναν κι αυταπάτες κι όμως σ’ αγαπάω ακόμα.

Στάχτες....