Τώρα που στεγνώσανε τα δάκρυα στα μάτια μου
Τώρα που έμαθα μονάχη να περνώ τα βράδια μου
Τώρα που αγγίξανε άλλο κορμί τα χείλη σου
Πως θ’ αγγίξουν το δικό μου

Ντροπή...
Να πας στου Θεού την ευχή

Δε θα κάνεις κομμάτια εσύ την ψυχή μου
Δε θα νιώσεις στα χείλη σου εσύ το φιλί
Δε θα είσαι η όμορφη σκέψη στο νου μου

Θα `σαι πάντα βατράχι του παραμυθιού..
Θα `σαι πάντα βατράχι του παραμυθιού..

Τώρα που έντυσες το σώμα σου με ρούχα δανεικά
τι τα θέλεις τα δικά μου αφού δε σου `ταν αρκετά
Τώρα που γεύτηκαν άλλο φιλί τα χείλη σου
Πως να πιουν απ’ τα δικά μου

Ντροπή...
Να πας στου Θεού την ευχή..

Δε θα κάνεις κομμάτια εσύ την ψυχή μου
Δε θα νιώσεις στα χείλη σου εσύ το φιλί
Δε θα είσαι η όμορφη σκέψη στο νου μου

Θα `σαι πάντα βατράχι του παραμυθιού..
Θα `σαι πάντα βατράχι του παραμυθιού..

Σκέψου το λίγο είναι αμαρτία η ανασφάλεια και η φοβία
με οδηγήσαν σε λάθος κρεβάτι
Είσαι στ’ αλήθεια η μόνη μου αγάπη

Άσε τις μούφες, τις δικαιολογίες δεν έχει νόημα βάζω τελείες
Σε κάθε λέξη σου με τι ντροπή..
Σιωπή..
Να πας στου Θεού την ευχή...

Θα `σαι πάντα βατράχι του παραμυθιού..