Στης μοναξιάς μου τα βράδια, μες τα σπασμένα γυαλιά
Τα όνειρά μου άδεια
Φωτογραφίες μου γκρίζες, σαν σκουριασμένα καρφιά
Στο παρελθόν με πήγες κι οι αναμνήσεις ρίζες
Έχουν ριζώσει βαθιά στην καρδιά

Θέλω να σε δω
Κι όσο κι αν πονάει να σου πω πως σ’αγαπώ
Δάκρυ που κυλάει η ζωή μου στο κενό, πόσο σε ζητώ

Θέλω να με πας
Σε άγνωστα λιμάνια στο κορμί μου να μιλάς
Μέσα στο γαλάζιο τους στο κύμα να σκορπάς και να μ’αγαπάς


Και εκεί που λέω σε φτάνω Πόρτα κλειστή η αγκαλιά,
μου φεύγεις και σε χάνω
Στο λατρεμένο σου στόμα να’δινα χίλια φιλιά
Μεταξωτό μου σώμα, μα πριν σε νιώσω ακόμα
Χάνεσαι πάλι ξανά στη νυχτιά

Θέλω να σε δω
Κι όσο κι αν πονάει να σου πω πως σ’αγαπώ
Δάκρυ που κυλάει η ζωή μου στο κενό, πόσο σε ζητώ

Θέλω να με πας
Σε άγνωστα λιμάνια στο κορμί μου να μιλάς
Μέσα στο γαλάζιο τους στο κύμα να σκορπάς και να μ’αγαπάς