Στο αμάξι μου άναψα φώτα,
ούτε ξέρω κι απόψε πού πάω.
Πόσο θα ’θελα νά ’ρθεις στην πόρτα
να μου πεις "μείνε εδώ, σ’ αγαπάω".

Στο ραδιόφωνο χάνω το σήμα
όπως έχασα τα "σ’ αγαπώ" σου.
Σκόρπιες λέξεις και νότες, τι κρίμα.
Το τραγούδι αυτό ήταν δικό σου.

Να μη με περιμένεις νά ’ρθω σπίτι,
απόψε θα ’ναι φίλος μου ο δρόμος.
Να μη με περιμένεις τον αλήτη,
κουράστηκα να ζω κοντά σου μόνος.

Μια μυστήρια πόλη γεμάτη
υποσχέσεις, φιλιά σκορπισμένα.
Μια αγάπη μού κλείνει το μάτι,
κάτι θέλει κι αυτή από μένα.

Κάτι θέλει, κι εγώ τι να δώσω,
μια ζωή να πληρώνω το ψέμα.
Δεν υπάρχει καρδιά για να νιώσω
κι οι αγάπες πληρώνουν με αίμα.

Να μη με περιμένεις νά ’ρθω σπίτι,
απόψε θα ’ναι φίλος μου ο δρόμος.
Να μη με περιμένεις τον αλήτη,
κουράστηκα να ζω κοντά σου μόνος.