Ποιες λέξεις να ψιθυρίσω στην αυγή,
πόσες νύχτες να της δωρίσω,
ποιο γράμμα με την πέννα να σχηματίσω,
σ’ ένα υπέροχο τραγούδι για σένα.

Τραγούδι, γεννημένο στην ψυχή μου,
πολύ πριν φέρει η τύχη τη συνάντησή μας.
Τραγούδι τρυφερό, σαν το απαλό άγγιγμά σου,
άτακτο σαν τη σκέψη σου.

Λόγια, πιο ζεστά από τη νοσταλγία,
ανήσυχα σαν τα χέρια σου,
άγνωστα όπως το αύριο μαζί σου.

Τραγούδι, που χρόνια κουβαλάω μέσα μου
και προσπαθώ να γράψω, είσαι εσύ.
Ποιος ξέρει αν θα γνωρίσω ποτέ,
έστω ένα στίχο του…