Οι κραυγές της σιωπής μίλησαν
μέσα από τις εκρήξεις της προόδου
για την τυραννική ζωή, για την ελευθερία, για την απελευθέρωση.
Πρέπει να πολεμήσουμε για την ειρήνη,
πρέπει να ντύσουμε τους ανθρώπους με φέρετρα,
πρέπει να εξαφανίσουμε το πρόβλημα του υπερπληθυσμού,
πρέπει να κλείσουμε τα στόματα όλων αυτών
που ζητούν την αναγνώριση της πατρίδας τους,
πρέπει να κάνουμε πόλεμο.

Ας μη ξεχάσουμε και την ανανέωση του πολεμικού μας υλικού,
τόσοι ξεπερασμένης τεχνολογίας πύραυλοι δεν πρέπει να πάνε χαμένοι.
Τι έχουμε να χάσουμε χρησιμοποιώντας τους;
Οι νεκροί;;;
Οι νεκροί δε μιλούν...
Οι οικογένειες τους;
Ααα...Ο γιος τους πέθανε για τα ιδανικά και το συμφέρον της πατρίδας
και γι’ αυτό πρέπει να αισθάνονται όλοι περήφανοι και όχι να είναι θλιμμένοι.

Δίπλα στη σημαία οι φωτογραφίες 20χρονων αναλώσιμων υλικών πολέμου.
Ίσως ο πόλεμος κρατήσει πιο πολύ από ότι όλοι περιμέναμε,
αλλά δε πειράζει, το κρέας δεν τελειώνει έτσι εύκολα.
Στο ψυγείο υπάρχουν εκατομμύρια πατριώτες έτοιμοι,
έτοιμοι για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Με μια καλή προπαγάνδα και με λίγη τύχη, ακόμα περισσότεροι
θα βοηθήσουν την προσπάθειά μας να κατακτήσουμε τον κόσμο.
Τα θύματα; Μα και βέβαια, ποιος νοιάζεται για τα θύματα.
Ήταν στην απέναντι όχθη, έσφαζαν τους ανθρώπους μας,
βιάζοντας γυναίκες και σκοτώνοντας χωρίς οίκτο τα παιδιά μας
ενώ εμείς τους σταματούσαμε τη ζωή με τριαντάφυλλα.

Άλλωστε ήταν εχθροί, εχθροί της πατρίδας
των λογικών συμφερόντων της εθνικής ανωτερότητάς μας.
Λυπούμαστε, αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση.
Τι σημασία έχει το όνομα της περιοχής;
Παναμάς, Κούβα, Κύπρος, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν, Ιράκ;
Ποια η σημασία του ονόματος της;
Στο κάτω κάτω οι φαντάροι μας σκουριάζουν στα γραφεία,
ας κάνουν και καμιά καλύτερη δουλειά.

Εμπρός λοιπόν στρατηγοί, κινήστε τα πιόνια
και μόλις το παιχνίδι τελειώσει θα κάνουμε νέα μοιρασιά
για τα κρεματόρια που δημιούργησαν οι μάχες.
Και ποιος ξέρει ίσως αύριο αρχίσουμε ένα νέο παιχνίδι
αν δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε.
Άλλωστε ο κόσμος που αγοράζει
τα χωρίς επιστροφή εισιτήριά μας
ποτέ δεν τελειώνει...

Βρώμικος πόλεμος

Γιατί να πρέπει να πολεμήσω,
γιατί για την πατρίδα να νικήσω,
δε θέλω για σένα να πεθάνω
πούστη αρχηγέ βρες κάποιον άλλο.
Μαλάκα αρχηγέ ψυχοπαθή,
ελέγχεις όλους με την τηλεόρασή σου,
ηλίθιε καραγκιόζη, έντιμε πολίτη,
δυνάμωσε τη γαμημένη τη φωνή σου.

Σ’ αυτήν την κοινωνία ποιος σε βοηθάει,
τον νόμο θα γκρεμίσεις το κράτος σε γαμάει,
Στον πόλεμο θα πας, θα πας να σκοτωθείς
κι εκείνοι θα χτίσουν τον τάφο της τιμής.

Μα εσύ ζεις ήσυχα, ήσυχα μαλάκα,
ηλίθιε γλύφτη, γαμημένε βλάκα,
χωρίς να σκέφτεσαι τους άλλους που πεθαίνουν,
και απ’ τους δολοφόνους υποφέρουν.

Θάρρος και ανδρεία, αρχαία ιστορία,
η πόρωση για τον εχθρό στρατηγική ευφυΐα
Ορκίσου να πεθάνεις, το φυτό να κάνεις,
τα μάτια συνανθρώπων σου απάνθρωπα να βγάλεις.
Ορκίσου να πεθάνεις...