Από το σπίτι το παλιό, οδός Αριανίτου,
πέρασε το φθινόπωρο κι ακούστηκε η φωνή του,
ήταν οι μήνες μου σκυφτοί σαν τα γερμένα φύλλα,
η αγάπη σου τους κάρπισε με ρόδια και με μήλα.

Απ’ το σοκάκι το στενό, οδός Αριανίτου,
πέρασε ένα παιδί μικρό κι ακούστηκε η φωνή του,
ήμουνα σπίτι χαμηλό, με γκρίζο σκαλοπάτι,
η αγάπη σου το γκρέμισε, το έχτισε παλάτι.

Από το σπίτι το παλιό κι απ’ το στενό σοκάκι,
κύλισ’ ο χρόνος κι η ζωή σαν το νερό στ’ αυλάκι.