Έκλεισε ένα άντρο,
ένα υπόγειο της αμαρτίας,
ένα τραπέζι άδειο,
μια αποβάθρα για λαθρεπιβάτες.

Τώρα τα ποντίκια πού θα χορεύουν,
τ’ άσπρα στέφανα του γάμου πού θα μαραίνονται,
τα κόκκινα χείλη ποιον θα ζητούν στο σκοτάδι,
τ’ άσχημα παιδιά με ποιαν θα παρηγορούνται.

Έκλεισε ένα μαυσωλείο,
ένα σκοτάδι μες στη μέρα,
ένα χαρτοπαίγνιο για πεθαμένους,
η μαύρη σημαία των εραστών,
η μαύρη σημαία των εραστών.

Τώρα τα ποντίκια πού θα χορεύουν,
τ’ άσπρα στέφανα του γάμου πού θα μαραίνονται,
τα κόκκινα χείλη ποιον θα ζητούν στο σκοτάδι,
τ’ άσχημα παιδιά με ποιαν θα παρηγορούνται.