Στο σοκάκι σου απόψε, με κομμάτια την καρδιά
ξημερώθηκα και πάλι, μαυρομάτα μου κακιά.

Όλη νύχτα καρτερούσα στη βεράντα σου να βγεις,
όπως έβγαινες και πρώτα, δυο λογάκια να μου πεις.

Μα εσύ στην κάμαρά σου ήσυχα κοιμόσουνα,
κι αν για σένα ξενυχτούσα, δεν το συλλογιόσουνα.

Τι την έκανες, για πες μου, την παλιά σου την καρδιά
κι είσαι τώρα, μαυρομάτα, όλο πείσμα κι απονιά;

Για θυμήσου, μαυρομάτα, τον παλιόνε τον καιρό,
μια ζωή γεμάτη γλέντια, που περνούσαμε τα δυο!


ΑΛΛΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΙΤΛΟΥ

Μαυρομάτα, μαυρομάτα τώρα γλέντησε τα νιάτα.
Έλα για να νιώσεις πώς είν’ η ζωή
κι άμα δε σ’ αρέσει, φεύγεις το πρωί.
Κι άμα δε σ’ αρέσει φεύγεις το πρωί,
έλα για να νιώσεις πώς είν’ η ζωή.

Δε θα το μετανοήσεις την ζωή σου αν γλεντήσεις.
Σαν γεράσεις κι έχεις κάτασπρα μαλλιά,
δεν θ’ αξίζεις τότε ούτε για φιλιά.
Δε θ’ αξίζεις τότε ούτε για φιλιά,
σαν γεράσεις κι έχεις κάτασπρα μαλλιά.

Σαν τη βάρκα στο λιμάνι, που για βόλτες πια δεν κάνει.
Δίχως τον βαρκάρη, δίχως το πανί,
πρόσεξε σαν βάρκα μην μείνεις ορφανή.
Πρόσεξε σαν βάρκα μην μείνεις ορφανή,
δίχως τον βαρκάρη, δίχως το πανί.