Πάλι περνάς από το σπίτι
και να μάθεις θες πως νιώθω,
πάλι ρωτάς αν ενοχλείς κι αν είν’ αργά.
Στέκομαι εγώ στα σκοτεινά
κι αναρωτιέμαι απ’ την αγάπη μας τι έμεινε
θέλω μονάχα να μου πεις
ποιον να χρεώσω για το θαύμα που δεν έγινε.

Ποιος;
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη;
Για όλα αυτά που έχουν γίνει
πες μου ποιος...
Πως;
Πως θα μπορέσω να ξεχάσω
κι απ’ την αρχή να σ’ αγκαλιάσω;
Πες μου πως;
Ποιος θα γίνει πάλι ο άνθρωπός μου
και θα ‘ναι πάντοτε δικός μου;
Πες μου ποιος...

Πάλι μιλάς όμως τα λόγια σου δεν έχουν σημασία,
πάλι γελάς και με κοιτάς ειρωνικά.
Κουράστηκα να προσπαθώ
είναι καλύτερα να ζω χωρίς εσένα
και αποφάσισα ξανά
δε χαραμίζω το φιλί μου για κανένα.

Ποιος;
Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη
για όλα αυτά που έχουν γίνει;
Πες μου ποιος...
Πως;
Πως θα μπορέσω να ξεχάσω
κι απ’ την αρχή να σ’ αγκαλιάσω;
Πες μου πως;
Ποιος θα γίνει πάλι ο άνθρωπός μου
και θα ‘ναι πάντοτε δικός μου;
Πες μου ποιος...