Στην άγια νύχτα των παθών
μπαίνει βαθιά μου ο θρήνος

Λίγη είν’ η σάρκα και βαθιά
στο χώμα φυτεμένη
και το χαμόγελο πολύ
στην όψη τη φθαρμένη

Κλειστή είναι κάτω η πόρτα σου
και σου χτυπούν ν’ ανοίξεις
και τις πληγές που σ’ άνοιξαν
γυρεύουν να τους δείξεις