Σε ψάχνω παντού, σου στήνω ενέδρα
στον ήχο που βγάζουν μ’ αέρα τα δέντρα
στην αύρα της μέντας, στην γλύκα του δυόσμου
σε γεύσεις κι οσμές ετούτου του κόσμου.

Κοιτάζω ψηλά, με σύννεφα φτιάχνω
τα μπλε σου τα μάτια που χρόνια τα ψάχνω
κοιτάζω ψηλά, κι εσύ με παιδεύεις
σου μοιάζω δε βλέπεις, τι άλλο γυρεύεις...

Γλιστράς διαρκώς, ξεφεύγεις σε χάνω
κι ας βρίσκω σημάδια στο χιόνι επάνω
σε μια μυρωδιά, στο ρίγος του αέρα
σαν βγαίνει ο ήλιος και τρέμει η μέρα.