Βαρέθηκα όλους τους σαχλούς και τους κουτούς του κόσμου
καιρός να ζήσω μοναχός’ τι λέτε πια;...Καιρός μου !

Δε φτάνει που τους έδινα ευγενικά το χέρι;
Πόσες αηδίες τράβηξα ένας Θεός το ξέρει !

Τώρα το πήρα απόφαση, θα ζήσω όπως μ`αρέσει
όποιος μου μπαίνει εμπόδιο θα τον πετώ απ`τη μέση !

Κι αν με κακολογήσουνε κι ειπούνε χίλια τόσα
ό, τι τους έρχεται στο νου κι ό,τι τους τρώει τη γλώσσα !

Ας τους να λένε, φίμωτρο...δεν έχω να τους βάλω
μα θα μου μπουν απ`το`να αυτί και θα μου βγουν απ`τ`άλλο

κι έτσι κανείς παράπονο στον κόσμο αυτό δε θα`χει
πάντα οι κουτοί θα`ναι κουτοί κι οι βράχοι πάντα...βράχοι !