Ξύπνησα σε μια πόλη αλλόκοτη
στης παραίσθησης τις εκβολές
πού βρισκόμουν να μάθω ζήτησα
σε ποιες νευρικές εποχές.

Προδομένος στις γέφυρες έψαξα
το παιδί που είχα αφήσει εκεί
και στο ιδρωμένο του μέτωπο έσταξα
μια τελευταία προσευχή.

Όλο φεύγω να προλάβω των καιρών τα σημεία
μα αργούνε τα τρένα, δεμένα τα πλοία
κι εσύ εκεί απρόσιτη, χωρίς ηθικό
σκοτώνεις την ώρα και σου είναι αρκετό.
Άρρωστος ήλιος ξεθωριάζει τις εικόνες στο μυαλό.

Στον καθρέφτη, με πρόσωπο αγνώριστο
αντιμέτωπος με τον εχθρό
κάνε κάτι, δικέ μου στα γρήγορα
βρες μου τον τρόπο εδώ.