Το παράθυρο ανοίγω, ξημερώνει πια σε λίγο,
τι με έπιασε δεν ξέρω και να κοιμηθώ δε θέλω,
πίστευα πως σ’ έχω σβήσει, ότι είχα βρει τη λύση,
πως σε ξέχασα ορκιζόμουν, όμως δεν το φανταζόμουν,
δεν το περίμενα ούτε εγώ πως πάλι θα σ’ αναζητώ ξανά.

Έπιασα τον εαυτό μου να σε σκέφτεται, μωρό μου,
να σε ψάχνει απέγνωσμένα, να παιδεύεται για σένα,
έπιασα τον εαυτό μου να σε σκέφτεται μωρό μου,
να δακρύζω, να πονάω, γιατί ακόμα σ’ αγαπάω.

Σκοτεινιάζει το μυαλό μου στο ψυχρό δωμάτιό μου,
αναμνήσεις που γυρίζουν πως μου λείπεις μου θυμίζουν,
πίστευα πως σ’ έχω σβήσει, πως στο χθες μου σ’ έχω αφήσει,
πως για σένα δε με νοιάζει μα απόψε κάτι αλλάζει,
δεν το περίμενα ούτε εγώ πως πάλι θα σ’ αναζητώ ξανά.

Έπιασα τον εαυτό μου να σε σκέφτεται, μωρό μου,
να σε ψάχνει απεγνωσμένα, να παιδεύεται για σένα,
έπιασα τον εαυτό μου να σε σκέφτεται μωρό μου,
να δακρύζω, να πονάω, γιατί ακόμα σ’ αγαπάω.