Πάλι ξενύχτησες κι εχθές,
σε είδα να πίνεις και να κλαις,
κι όμως ποτέ σου δε μου λες τι σου συμβαίνει,
μέσα σου καίει μια φωτιά,
σου χαρακώνει τη ματιά,
κι είναι η ζωή σου τώρα πια, ζωή χαμένη.

Αν με δεις να κλαίω, αν με δεις να κλαίω,
αν με δεις να κλαίω μην ανησυχείς,
αν με δεις να κλαίω, αν με δεις να κλαίω,
αν με δεις να κλαίω να μη λυπηθείς.

Έχω παράπονα πολλά,
κι αν δεις το δάκρυ να κυλά,
πες μου δυο λόγια τρυφερά να με γιατρέψεις,
όμως εσύ γιατί πονάς,
πες μου το δράμα που περνάς,
κι όλο το βλέμμα σου γυρνάς και κλαις ν’ αντέξεις.

Αν με δεις να κλαίω, αν με δεις να κλαίω,
αν με δεις να κλαίω μην ανησυχείς,
αν με δεις να κλαίω, αν με δεις να κλαίω,
αν με δεις να κλαίω να μη λυπηθείς.